Frank en zijn vrouw vinden een zakje weed in de kamer van hun zoon Laurens

“Laurens, onze jongste, werd vorige zomer zestien. Op een jaar tijd is er heel veel veranderd. Ik moet hem steeds vaker op het matje roepen. Met de jongens van de buurt en zonder helm op met brommertjes rondcrossen, te laat thuiskomen, zijn kamer wordt een zwijnenstal, …

Halfweg vorige zomervakantie gingen de poppen echt aan het dansen. Mijn vrouw vond een zakje weed op zijn kamer. Het was alsof de grond onder onze voeten wegzakte.

We hebben hem natuurlijk meteen op het matje geroepen. Laurens weet heel goed wat kan en wat niet. Eerst ontkende hij natuurlijk dat die drugs van hem waren. “Bijgehouden voor een vriend”. Zo’n flauwe excuses zijn niet aan mij besteed. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik ab-so-luut tegen drugs ben en wou dat hij daar meteen mee stopte. We hebben hem een week huisarrest gegeven en twee maand zakgeld ontzegd.

Aanvankelijk leek hij zich aan de afspraken te houden. Maar ik merk ook dat het contact tussen hem en mij niet meer is zoals voordien. De laatste weken leek hij mij echt te ontwijken.